Een reis door midden Frankrijk, gevolgd door een verblijf in de Provence. juli 2016

MANOSQUE

Donderdag 21 juli.

Na een uitstekend ontbijt in Campanile Issoire vertrekken we met 21 graden en lichte bewolking. Maar al gauw kan de zonnebril op en loopt de temperatuur richting de 28 graden.
Eerst een stuk snelweg en daarna de N102 op richting Le Puy. Op deze weg mag je 90 km rijden, maar een paar tractoren houden dat tegen. Zijn we die voorbij dan is er bijzonder transport dat zeer breed is. Inhalen is dus onmogelijk. En helaas kunnen we daardoor niet opschieten.

Bij weg nr. D906 tanken we en mag Herman het stuur overnemen want we verwachten verderop de bergen op te rijden. Dat wordt genieten voor hem want het zijn aardig, bochtige wegen. Wel lekker breed, dat hebben we wel eens anders meegemaakt.
Er volgt een prachtige rit door de Ardèche. Langs Aubenas, Vivier en onder Montelimar langs waar we de A7 oprijden. Een stuk snelweg is echt nodig om sneller naar het zuiden te rijden. Volgens onze Miep is het dan nog een dikke drie uur rijden naar ons volgende hotel in Manosque.
Bij een grote Aire in de buurt van Orange drinken we koffie en kopen een vruchtencakeje. Snel de schaduw in omdat het hier 35 graden is.

Zonder problemen arriveren we bij het hotel in Manosque. Weer een Campanile omdat we ons daar prettig voelen en het prima hotels zijn. We blijven dit keer twee nachten. Kamer 23 ligt helemaal achteraan op het terrein, onder een trap. Het is lekker koel als we binnenstappen.

Manosque is een oud stadje. Smalle straatjes die vaak ook nog bochtig zijn. Vanwege de warmte en omdat we niet precies weten hoe ver het lopen is hebben we de auto genomen. Het duurt wel even voor we een parkeerplek vinden, maar het lukt en ook nog bij het centrum. Dat centrum komt wel rommelig over. Mooie gedeelten met bloemen, kleine pleintjes met terrasjes en fonteintjes en kleine winkeltjes. Luxe en rommelzaakjes.
Toeristisch is het ook.
We eten een pizza op een terrasje gevolgd door een ijscoupe. Dan zoeken we de auto op en ontdekken dat we eigenlijk een parkeerkaart hadden moeten nemen. Gelukkig geen bon gekregen. Kan ik nog vertellen dat we twee keer twee agenten hebben zien lopen waarbij de laatste twee een gemuilkorfde hond bij zich hadden.